Met lede ogen zag Monique Dickhaut jaren aan hoe restanten uit een interieurwinkel zo in de prullenbak verdwenen. Dat moet met wat creativiteit en ondernemingszin toch op te lossen zijn. Dat idee vormt het begin van No Waste Decoration, het bedrijf dat zij daarna zelf uit de grond stampte.
Het valt niet uit te leggen, vindt Monique. In de woonwinkel in Aalsmeer waar zij 25 jaar werkte moesten producten soms weg terwijl er in de basis niks aan mankeerde. ‘Het was een heel commerciële toestand. Wijziging in collecties zorgt ervoor dat de kassa blijft rammelen. Waarbij het oude vernietigd gaat worden of hooguit wordt weggegeven aan scholen of andere liefhebbers. Het was niet hip meer. Vaak waren dat geen kant en klare producten, maar bijvoorbeeld gordijnstalen. In de basis waren het kleine stukken, maar ik zag ook dat er grote gordijnen weggingen omdat er een weeffout in zat. Maar wat als je het met creativiteit kan oplossen, dan wordt het alleen maar leuker en kun je het opnieuw gebruiken. Door het opwaarderen van materialen, geef ik het een tweede leven.’
Woonaccessoires
Dat idee was zes jaar geleden het begin van haar bedrijf No Waste Decoration. Van restmaterialen zoals stofstalen maakt ze woonaccessoires, vooral kussens. Sinds anderhalf jaar werkt ze volledig aan haar eigen zaak, binnenkort neemt ze een freelance medewerker aan die de sales gaat oppakken. ‘Ik kon in de winkel mijn creativiteit ook niet meer kwijt. Ik paste daar niet meer. Ik wilde meer creëren en een andere doelgroep bedienen. In het feit dat zoveel weggegooid wordt, zit een kans. Afval is onze grondstof. Waarbij we opnieuw waarde toevoegen. Misschien willen bedrijven wel samenwerken. In de eerste twee jaar heb ik vooral zitten brainstormen en materialen verzameld – in het begin zag ik overal wel wat leuks in. Toen dacht ik aan de consument, maar die is daar nog niet klaar voor. Bedrijven die hun eigen reststromen willen gebruiken kwamen steeds meer voor in het plan.’
Kussens
Zo kwam ze uiteindelijk uit op het produceren van kussens voor bedrijven. ‘Dat zijn veelal kussens met een verhaal; een afbeelding met tekst erop. Vanderlande, een bedrijf in Veghel, liet een aantal bankjes maken van hun eigen reststromen. Zij gaven die bankjes inclusief de kussens weer weg als relatiegeschenk aan bedrijven.’
Bedrijven blijken die toepassing te waarderen, of zetten de kussens in om een verhaal te kunnen vertellen over een product of dienst. ‘Ik richt me voornamelijk op bedrijven die reststromen een tweede leven willen geven. Er komt steeds meer druk op om die stromen te gaan hergebruiken. Grondstoffen zijn eindig en duur.’
Meubelmaker
Dickhaut werkt nu samen met een meubelmaker die basismeubelstukken maakt. De MultiCube genaamd. Zij personaliseert deze vervolgens met restmaterialen. De elementen worden veelal toegepast in projectinrichting. Onlangs heeft ze daarmee nog een klaslokaal een make-over gegeven. ‘Waar ik naar op zoek ben zijn samenwerkingen met interieurarchitecten en -stylisten die op basis van hergebruik, creatief een ruimte willen inrichten. Wij ontwerpen en maken in eigen atelier nieuwe producten uit hoogwaardige restmaterialen.’
Missionarisachtige taak
Ze steekt veel tijd en energie in het vinden van deze partijen. ‘Het is een beetje een missionarisachtige taak. Soms moet ik iemand ervan overtuigen dat ie stoffen niet moet weggooien, anderen staan er echt voor open’, zegt ze. ‘Wel merk ik bij Nederlandse bedrijven steeds meer bereid zijn om er mee aan de slag te gaan. Dat kan ook makkelijk, want ik concurreer met weinig anderen – ook niet met het bedrijf zelf die vooral nieuwe collecties levert. Ik vorm een heel andere markt met andere producten en andere doelgroepen. Wat overigens een uitstekende aanvulling kan zijn voor de bedrijven in kwestie.’
Groeiende bekendheid
Monique werkt gestaag door aan haar groeiende bekendheid. In de gemeente Woerden heeft ze bijvoorbeeld van een oud waterspringkussen laptoptassen voor de medewerkers gemaakt. De zonneschermen van het oude gemeentehuis in Hoofddorp worden weer gebruikt voor meubels en decoraties in het nieuwe gemeentehuis.
‘Om minder afval te produceren zullen we materialen een tweede leven moeten geven. Daar hebben we elkaar bij nodig om creatieve en nuttige producten te leveren. Ik neem een voorbeeld aan I-did uit Den Haag. Zij recyclen bedrijfskleding tot vilt en maken daarvan nieuwe producten in eigen atelier. Ze zijn ook klein begonnen. De bereidwilligheid groeit steeds meer, dus ik heb er wel vertrouwen in dat dat gaat gebeuren. Het stoffige en oubollige imago is ervan af. Het is hip.’
- Bekijk ook
- nowastedecoration.nl